Beschrijving: Salamandra: geregisseerd door Grigoriy Roshal, Mikhail Doller. Met Bernhard Goetzke, Natalya Rozenel, Nikolaj Khmelyov, Sergej Komarov. Een socialistisch-realistische verdraaiing van de experimenten van dr. Paul Kammerer met betrekking tot de overerving van verworven karakter(istieken) – het (niet geheel anti-Darwiniaanse) vermoeden dat bepaalde veranderingen die de omgeving bij een individu teweegbrengt, spontaan kunnen optreden in de volgende generatie. Zoals verteld in Arthur Koestler's The Case of the Midwife Toad (1971), beweerde Kammerer (1880-1926) dat verduisterde voetzolen die hij kunstmatig bij een pad had veroorzaakt, waren doorgegeven aan zijn nakomelingen. Toen ontdekt werd dat zijn kritische exemplaar met inkt was geïnjecteerd (hoewel waarom en door wie nog steeds onbekend is), werd zijn geloofwaardigheid vernietigd en pleegde hij blijkbaar zelfmoord. Richard Goldschmidts synopsis van de film in Research and Politics, Nature (1949) bespot de film als Sovjet-propaganda ter ondersteuning van de erfenis van verworven karakters: het belang dat aan het onderwerp wordt gehecht blijkt uit de feiten dat niemand minder dan de toenmalige -de machtige [Volks]commissaris voor [Openbaar] Onderwijs, de zeer beschaafde en intelligente Loenatsjarski, is de auteur van de film waarin zijn vrouw de hoofdrolspeelster speelt en dat Loenatsjarski, zichzelf speelt, in één scène verschijnt... Centraal-Europese Universiteit werkt een jonge bioloog (model Kammerer). Hij is een grote vriend van het volk en begiftigd met alle kwaliteiten van een communistische filmheld. Door met salamanders te werken, is hij erin geslaagd hun kleur te veranderen door inwerking van de omgeving. Op een dag wordt de hoogste glorie bereikt; het effect is erfelijk. De slechte man van het stuk, een priester, komt hiervan op de hoogte, komt tot de conclusie dat de ontdekking een einde zal betekenen aan de macht van de Kerk en de bevoorrechte klassen, en besluit in actie te komen. Hij ontmoet 's nachts in een kerk... een jonge prins van bloed, die hij tot assistent van Kammerer heeft weten te benoemen. (Dit is duidelijk een typisch klusje voor een Duitse prins!) Hier in de donkere sacristie wordt het complot uitgebroed. De prins (of de priester?) stelt Kammerer voor om zijn glorieuze ontdekking bekend te maken tijdens een formele universiteitsbijeenkomst, en de wetenschapper accepteert dit graag. De volgende nacht gaan de priester en de prins het laboratorium van Kammerer binnen ... openen de pot waarin het proefexemplaar van de salamander in alcohol wordt bewaard, en injecteren het monster met inkt ... [A] t de universiteitsbijeenkomst ... de jonge wetenschapper... houdt een briljante toespraak waarin hij het definitieve bewijs aankondigt voor de erfenis van verworven karakters... [Plotseling haalt iemand] de salamander tevoorschijn en doopt hem in een pot met water. Alle kleur loopt uit het exemplaar. Er ontstaat een enorme opschudding en Kammerer wordt roemloos als bedrieger van de universiteit gezet. Enige tijd later zien we de arme jonge geleerde door de straten lopen en bedelen bij een experimentele aap die hem in de ellende was gevolgd. Hij wordt totaal vergeten, totdat een van zijn oud-studenten... er in slaagt hem uiteindelijk, totaal uitgeput, op een erbarmelijke zolder te vinden. Ze neemt meteen de trein naar Moskou en krijgt een interview met Loenatsjarski..., die opdracht geeft het slachtoffer van de 'burgerlijke' vervolging te redden. Ondertussen is het karakter van Kammerer zo diep gezonken dat hij besluit er een einde aan te maken. Op het moment dat hij zelfmoord probeert te plegen, keert de Russische student terug met de boodschap van Loenatsjarski en verhindert hem een ​​einde aan zijn leven te maken. De laatste scène toont een trein waarin Kammerer en de Russische redder naar het oosten rijden en op een grote slinger staat 'Naar het land van de vrijheid'..'